Sevgili Arkadaşlar,

20 Ocak gecesi gerçekten olağanüstüydü. Kaçıranlar hayıflanabilir. Çünkü onca insan yaşamın kendilerine sunduğu tüm yüklerin ve yükümlülüklerin ötesinde bir gece, belki biraz da bir davetin protokolüne uymak terbiyesi ile geldikleri gecede, yavaş yavaş eski bir arkadaşlık sıcaklığının oradan buradan, bir gülüşten bir bakıştan, uçuşan bir sözcükten tenlerine değdiğini hissettiler. Gençlik günlerinin uzun süreli arkadaşlıklığı ve doğal içtenliği insanın içinde bir yerlerde sanki uyuyor ve aynı yüzlerin ve kişiliklerin uyuyan yerlerine dokununca, hep birden şen şarkılar söyleyen küçük ruhlar gibi uyanıyorlar. Hafiflik nostaljiye meydan okuyan bir esintiyle yüzümüze vuruyor.
Derya ve Hale gecenin yıldızıydılar. Organizasyonu ve törensel gösterileri mükemmel yürüttüler. Herkese 30 yıl diploması verirken, sahneye çağırıp tek tek öptüler. Derya nihayet kavuştuğu özel bir meclisin başkanı kadar heyecanlı ve dinamikti. Alman Lisesi'nden çıkıp Taksim'e kafa çekmeye gitme turlarını organize eder gibi gençti. Hale de yıllara meydan okuyan formu ve güleçliği ile herkese bir genç kız öpücüğü sunabilecek kadar tazeydi.
Gecede çok renkli ve Alman disiplinine uygun eylemler de yapıldı... Örneğin hep birlikte aynı anda maytap yakıldı, ortak marşta karar kılamadığımız için şarkı söyleyemedik, artık bir dahaki sefere... Fotoğraf çektirme töreni de okuldaki günleri aratmayacak kadar neşeliydi, hafif soğuk havaya rağmen...
Kimsenin birbirine boynuz yapmaması, belki de olgunluk denen ağırlığın üstümüzdeki etkisinin en somut göstergesiydi...
Alman Lisesi'nden olmayan eşleri ayağa kaldırıp, sosyal ve sınıfsal(!) rapor istemek bir tür Alman işkencesi yaratsa da, bunu bile hoş karşıladılar. Olcay'ın eşi bir ara "Alman Liseli Eşleri Derneği" kurup bütün disipliner hareketlere karşı eyleme geçme teşebbüsünde bulundu. Ancak diğer eşlerin, özellikle hanım eşlerin uyumlu, disiplinli ve terbiye edilmiş hal ve tavırlarını görünce vazgeçti.
Tolga genç partneri ile her an discoya gidecekmiş, ya da Mädchenhof'a fırlayıp maç edecekmişiz gibi hareketli ve kıpır kıpırdı.
Nedense Derya dans bölümünü es geçmişti. Ya da hava soğuk olduğu için bahçe kapalıydı ve dans edemedik.
Hale'nin eşi Mehmet'le aynı tarz giyinmiştik. Kazak, deri ceket, sıfır numara saç. Bu sıfır numara saç modasını çok seviyorum. Özellikle keller için yaratılmış gibi. Sonunda moda dönüp dolaşıp bizim saçların tarzına geldi. Harika valla...
Selnur her zamanki gibi fıstıktı. Göğüs dekoltesi göz alıcıydı. Zaten kızların çoğu minyon formatlarını koruyarak 50'lik genç kız tiplerini koruyorlar. Özellikle uzaktan bakınca eski günlerden farksız duruyorlar.
Zaten Hale ve Hülya kendilerini yakın plan videoya çeken Derya'ya "Alçak yüz kırışıklıklarımızı çekip yaşımızı göstermek istiyor" diye tepki gösterdiler.
Selma ve Fatih her zamanki gibi sakin bir limanın duruluğu, güzelliği ve uyumu içindeydiler. Böyle 30 yıllık çiftler,kendi yaşamımın fırtınalarına bakınca, içimde bazen değişmeyen evcil güzelliklerin nostaljisini estiriyor.
Anuş'un olmayışı bütün sınıf için ciddi bir eksiklikti. Sık sık lafı geçti. Onun nasıl yaşlandığını, formunu ve halini tavrını özlediğimiz açık.
George karısıyla birlikte sakin, sevecen ve hoş bir tablo sunuyordu.
Arif okuldaki kalıbının üç misli bir formatta karşımızda, business dünyasının küçük çaplı bir devi gibi duruyordu.
En yakın arkadaşım Ahmet Akay da ne yazık ki gelmemişti.
Hülya aynı bıcır bıcır konuşması ve getirdiği eski fotoğraflarla okul günlerindeki gibiydi. Ali gelememişti, ya da Hülya'yı ve hepimizi ekmişti... Hakkında detaylı bilgiler aldım. Yakında Televole programına açıklayacağım...
Selami, Akil ve eşleri her zamanki gibi sakin ve terbiyeli bir şekilde cici cici oturdular. Yaramazlık yapmadılar...
Neşeli gece dağılırken, saat 00.30'u geçmişti. Acelemiz yoktu...
Arkadaşlığın tadını doğru dürüst çıkarmaya belki de 30 yıl sonra yeniden başlamanın tadı vardı herkeste...

Kerem Çalışkan